Кроў пацякла. Балюе Рым.
І гладыятар, і патрыцый -
Абодва п'яныя. Кроў, дым
Іх упаіў. Руіну славы
Рым прапівае. Трызну правіць
Па Сціпіёнах. Лютуй! лютуй,
Старызна гнусны, і балюй
Ты па гарэмах. Там, з-за мора,
Святыя выплываюць зоры.
Не громам праведным, святым
Цябе заб'юць - нажом тупым
Цябе зарэжуць, як сабаку,
Заб'юць абухам.
XII
Другі дзень
Раве арэна. На арэне
Лідзійскі залаты пясок
Пакрыўся пурпурам чырвоным,
З крывёй змяшаўшыся людской,
А сіракузскіх назарэяў
Яшчэ не відна ў Калізеі.
На трэці толькі дзень закутых
Іх стража з голымі мячамі
Гуртом на бойню прывяла.
Арэна зверам зараўла.
А сын твой горда на арэну,
Псалом спяваючы, ўзышоў.
І п'яны кесар, як шалёны,
Стаў рагатаць. І леапард
На сцэну ўскочыў раз'яроны,
Ступіў, зірнуў... І палілася
Святая кроў. Па Калізеі
Грымучым шумам праняслася
І сціхла бура. Дзе ж была?
Дзе ты схавалася, нябога?
Чаму на кесара сятога
Не кінулася? Не магла,
Бо варта пільна сцерагла
Зевеса гэтага. За ім,
