Тваім Юпітэрам святым,
І браму зараз зачынілі.
480 І засталася ты адна,
Адна-адненькая у дворы.
І што ты зробіш? - Гора! Гора!
О гора лютае маё!
Мая ты доля! Без яго
Што мне рабіць? І да каго
Я прыхілюся?.. - І нябога
Вакол зірнула, і аб мур,
Аб мур старою галавою
Ударылася, трупам пала
490 Пад самай брамай...
XIII
З відовішча надвячоркам
У тэрмі схаваўся
Святы кесар з ліктарамі.
Калізей застаўся
Без кесара і без рымлян
І быццам заплакаў
Адзінокі. І гарою
На полі чарнее
Калізей той сярод Рыму.
500 Ціха, ціха вее
Свежы вецер з-за Альбана
Над знямелым Рымам.
А над чорным Калізеем,
Быццам бы з-за дыму,
Плыве месяц круглаліцы,
І свет першатворны
Адпачыў на лоне ночы.
Толькі мы, Адаме,
Твае дзеці бяспутныя,
510 Не адпачываем
Аж да самай дамавіны
У праспаным раі.
І грыземся, як сабакі
З-за косткі смярдзячай,
І самога зневажаем,
Праойча лядачы.
