Гэта старонка не была вычытаная
Клікаў ён народ свой к волі,
Сеяў зерні поўнай жменяй,
Каб дабра яму даць болей,
А каб крыўды стала меней.
І складаў ён песні-былі
Для раздум‘я і для ўцехі
Тым, каго з давён тулілі
У хібарках цёмных стрэхі.
Падымаў ён песняй ролі,
Будзіў песняй сон зацяты.
Іх спяваў пастух у полі,
Маладзіцы і дзяўчаты.
Шмат пуцін схадзіў ён з песняй,
Звонкай, яркай, як дзень ясны,
Ды ў імгле было прадвесне,
Цмяны шлях быў яму ўласны.
Толькі бура-навальніца,
Гімн, што Леніным быў спеты,
Ясназорай бліскавіцай
Асвяціла зрок паэта.
Трон упаў. У прах тыраны
Тою бурай былі змяты.
Новы дзень, усход румяны
Гэтым гімнам быў зачаты.
