Старонка:Narbutt T. Pomniki do dziejów Litewskich (1846).pdf/18

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

8

kint mowiaczy, iako Nemcy chotiat wostaty na pomocz Tewtywiłu, y posła Daniło Erdywida, y na pomocz sobi Rusi y Połowcy, y mnoho wojewania byst meży ima. Odtuduże Tewtywił ide z połonom Daniłowym w Ryhu y pryiasza Ryżanie z welikoju czestiu, i kreszczen byst. Uwedawże Mindowh, iako chotiat jemu pomahaty Bożyi dworania y biskup, y wsia woja Ryżskaia y wboiawsia, y posław tayne ko Ondrejewi Maisteru Ryżskomu, y udary ieho dary mnohimi, y tym jeho whodył. Posłał bo jemu złata mnoho, y srebra, y sosud srebrny, złaty, krasny koni mnohi, y mowit, koli ubiiesz abo izżenesz || 14. Tertywiła, y ieszcze bolszy ozmesz. Y mister ryżski mowit jemu nemożesz izbawlen byty, koli neposzlesz k papi, a neprymesz kreszczenija, neodalejeszy wrahu. A służbu ime od tebe, a chotia złatom oslepich oczy swoj, kotorychże teper od tebe maiu, y tym tobe spryiaiu. Mindowkże posłał k Pape, pryiat kreszczenije, y kreszczeniieże ieho lstywo byst, zawsze ofiry czynił bohom swoim w tayne, perszym nonadajawitela, weli dywery, k zaieczyiemu bohu y medynu y koli wyiedet napole, y beżyt zaiec na pole w hay pered nim, y on w tot les newchożywał y ludem zakazał, ani rozgi sztoby newyłomali, y bohom swoim zrasze, y mertwych tiła sożyhał, i pohaństwo swoie jawno czyniwał. Tewtywiłuże yspowiedał Biskup, y proboszcz Wirżański rozżaliszasia ponem, widiaszcza bolaszcza, Tertywił aneby zhnan z litowskoie zemli, bi bo w ruku ich, y kreszczenije newoleju pryiali bysza. Siże wsia ne chrystyanych Litwu sotwory. Andrey yzehnan byst sanu swojeho i od bratij. Tertywił że prybeże w Żemoyty, ko wuiewi swoiemu Wyskintowi poyma Jatweze y Żemoyt, y pomocz Daniłowu, ieże bi dał iemu Daniło drewle, ydia na Mindowha. Mindowhże sobrasia bi, y wmyśliwże sebi, nebitysia z nimi połkom no wynide wo hrad imenem Boruta i wysłał || 15. szuryna swojeho . . . . . . y rozhnasza i Rusza y Jatwezi. Na utryieże wyiechasza na Nemcy so samo streły, y iechasza Ruś sPołowcy y so strełami, y Jatwezi so sulicami, y honiszasia na poli podobno ihre, odtuduże wratyszasie w Żemoyty wo swoia si [1].

Potomże seyme minuwszu wremia nemało, y u woseni ubit byst weliki kniaź Litowski Mindowh samoderżec byw wsey zemli Litowskoy. Ubijstwoże ieho skażem. Sice byst. kniażaszczu jemu w zemli Litowskoy, y naczał zbiwaty bratiju swoiu y synowcy swoj, a druhija wyhnał yz zemli, y naczał kniażyty wowsey zemli Litowskoy odyn, y naczał hor-

  1. Tu widocznie brakuje znacznej części opisania rzeczy dalszych, a mianowicie o Sej­mie, od którego ukończenia zaczyna opowiadanie. Jednak historyczność wyraźniejsza w dalszym ciągu następuje.