._%D0%A3%D0%B7%D0%BE%D1%80_2.png)
Pradwieśniki adradžeńnia.
Pašla doŭhich muk i zdzieku i zaniepadu Biełaruski Narod uwaskros.
Zapraŭdy, inačej nielha nazwać taho, što adbywajecca na našych wačach.
Bo ŭ biełarusaŭ byli časy wysokaho rasćwietu, kali ŭ Wialikim Kniażstwie Litoŭskim Narod Biełaruski budawaŭ asnowy dzieržaŭnaho žyċcia biełaruska-litoŭskich ziamiel, kali pa biełarusku hutaryła miž saboj usia krajowaja intelihiencija, ŭsie stany, ǔsie ŭradniki i wialikije kniazi. Biełaruskaja mowa była mowaj panujučaj, mowaj hasudarstwienaj. Statut Litoŭski, uloženy i wydany pa biełarusku, zahadywaŭ, kab usie dakumenty oficyalnaho charakteru pisalisia biełaruskim jazykom. I ǔ časach niezaležnaści Wialikaho Kniaźstwa Litoŭskaho biełarusy mohuć pachwalicca najbahaciejšaj miž sławianskimi narodami literaturaj Nia ličučy wializarnaho čysła pisanych pamiatnikoŭ biełaruskaj staroj literatury, da nas dajšła drukawanaja ǔžo ǔ 1517 hadu pieršaja biełaruskaja Biblija Franciška Skaryny, i hetak na 1917 hod prypadaŭ 400-letni jubilej biełaruskaho druku.
Ale paśla hetkaho świetłaho peryodu rasćwietu biełaruskaj nacyonalnaj kultury dla Biełarusi, ŭwajšoǔšaj razam z usiej Litwoj u skład Polskaj Rečy-
