umieła i ščyra atstaiwaŭ prociŭ pana prawy swaich susiedziaŭ, sialan Krošyna.
Wučni hetaj škoły, čytajučy toje, što pisali wialikija piśmieńniki, pieražywajučy toje, što i jany, chacieli hetak sama napisać niešta padobnaje da taho, što čytali i pieražywali. Chłopčyki pačynajuć pisać wieršy, jany to starajucca pisać na spadobu tych aryhinałaŭ, što čytali, to znoŭ probujuć napisać swajo, biaručy toje, što jany sami čuli i bačyli. Z čysła hetkich chłopčykaŭ wiadomy nam tolki adzin, Pawał Bachrym. Budučy ŭ školi, jon wielmi spadabaŭ pisać wieršy. Mnoha wieršaŭ z Narušewiča, bajek Ezopa i dr. umieŭ jon napamiać; pierapisywaŭ, što papadałasia, nia tolki drukawanaje, ale i rukapisnaje[1]. Paŭluka, načynajučaha dumać, dušyła ciažkaja mužyckaja dola, i hareli wočki, kali pierapisywaŭ słowy i wieršy ab mužyckaj swabodzie. Wiedajučy, što heta ŭ druhich krajach možna, tahož žadali jany i ŭ siabie.
To peŭna, što Krošynskaja škoła raźwiła świadomaść u sialan. Praca Mahnušeŭskaha padniała i zamožnaść ich. Saŭsim zrazumieła, što jany pawinny byli ćwiorda atstaiwać swaje prawy proci ŭsich, chto chacieŭ ich narušyć. Skora źjawiłasia patrebnaść hetaha.
Krošyn pierajšoŭ da kn. Antaniny Radziwiłł, katoraja wyšla zamuž za prostaha šlachcica Stanisława Jurahu. Raskazywali, što heta byŭ biedny šlachcic; dziakujučy tolki blizkaj pryjaźni z kniaziem Kastantym Radziwiłłam, ažaniŭsia z jaho siastroj Antaninaj kala 1822 h. Pryjechaŭšy u Krošyn, Juraha pačaŭ zawadzić asobnyja paradki.
- ↑ Wieršy i pieśni papadali ŭ Krošyn roznymi darohami. Adny bralisia z knih, druhija chadzili ŭ rukapisnych zapisiach; hetak było z wieršam „Razhawor Mužykoŭ“ (Rozmowa Chłopów)
