wieršy. Nažal, A. J. nie skazaŭ, što heta byli za dakumenty, ci ŭsio jon z ich wykarystaŭ i dzie jany znachodziacca.
Zatym adnak, što artykuł A. Janułajtisa adziny ab Mahnušeŭskim i ab Bachrymie i što mała wiedamy biełaruskamu hramadzianstwu, bo-ž i „Maładaja Biełarus“ z 1913 h. tak-ža jość siańnia ŭžo badaj swajho rodu redkaściaj, — pazwolu sabie heny artykuł padać u cełaści. Woś jon:
„Heta było — kaža A. J. — u miastečku Krošynie[1] ŭ pačatku XIX stalećcia. Miastečka i wakolicy byli pad kniaziem Maciejem Radziwiłłam. Kažuć, nia duža ciažka žyłosia žycharam miastečka Krošyna pad hetymi panami: u roznyja časy jany atrymali ad kniazioŭ prywilei i lhoty. Čaść žycharoŭ Krošyna adbywała panščynu, a čaść ličyła siabie miaščanami wolnymi ad pryhonnaj pawinnaści.
Nia drenna žylosia i sialanam parocha (probaršča), katorych było 60 chat, bo ksiandzy papadalisia ŭsio dobryja ludzi. U pačatkach XIX stalećcia byŭ кsiondz Mališeŭski, a paśla jaho — Mahnušeŭski. Krošyn ličyŭsia bahataj parachwijaj. Probaršča stawili kniazi Radziwiłły, a biskup wilenski zaćwiardžaŭ jaho. Mališeŭski załažyŭ parachwijalnuju školu i wučyŭ u jej sialanskich dziaciej. Paśla jaho śmierci Mahnušeŭski wioŭ dalej pačatuju swaim papiarednikam rabotu.
Mahnušeŭski byŭ čaławiek świetły, wučony; niejki čas jon wučуŭ dziaciej kniazia Macieja Radziwiłła — Kastanta i Antaninu. Kali dzieci wyraśli, to staŭ niepatrebnym kniaziu i atrymaŭ bahatuju parachwiju — Krošyn.
Ab sabie jon mala dumaŭ; dla siabie ks. Mahnušeŭski mnoha nie wymahaŭ. Chacieŭ pamahčy, skolki zdaleŭ, prostym ludziam. Dachodaŭ jon mieŭ
- ↑ Niedaloka ad Baranawič.
