NA XII NIADZIELU PA SIOMUSIE.
I.
Braty, takuju peŭnaść my majem u Bohu praz Chrystusa: nie zatym, što my zdatnyja niešta dumać ad siabie, jak z siabie, ale zdatnaść naša jość ad Boha, katory i daŭ nam zdolnaść być słuhami novaha testamantu, nia litaraj, ale ducham, bo litara zabivaje, a duch ažyŭlaje. A kali słužba śmierci, litarami vyražanaja na kamieńniach, była ŭ takoj słavie, što syny Izraela nie mahli hladzieć na abličča Majžeša, dziela słavy abličča jaho, jakaja minaje, dyk ci nia ŭ bolšaj słavie budzie słužba ducha? Bo kali služba asudžeńnia jość słavaj, dyk šmat bolš maje słavy služba spraviadlivaści.
(2 Kar. 3, 4—9).
II.
U heny čas skazaŭ Jezus svaim vučniam: bahasłaŭlenyja vočy, katoryja bačać, što vy bačycie. Bo kažu vam, što šmat prarokaŭ i karaloŭ žadali bačyć, što vy bačycie, i nia bačyli, i čuć, što vy čujecie, i nia čuli. A voś adzin znaŭca zakonu ŭstaŭ i, pakusiačy jaho, kazaŭ: Vučyciel, što maju rabić, kab zdabyć viečnaje žyćcio? A jon
