NA I NIADZIELU PA SIOMUSIE.
I.
Darahija, Boh jość luboŭ. U tym vyjaviłasia Božaja luboŭ da nas, što Syna svajho adzinarodnaha pasłaŭ Boh na śviet, kab my žyli praz jaho. U tym jość luboŭ: nie što my palubili Boha, ale što jon piarviej palubiŭ nas i pasłaŭ Syna svajho dziela źmiłavańnia za hrachi našy.
Darahija, kali nas Boh tak palubiŭ, dyk i my pavinny lubić adzin adnaho. Boha nichto nikoli nia bačyŭ; kali-ž my lubim adzin adnaho, — Boh u nas prabyvaje, i luboŭ jaho ŭ nas daskanalnaja jość. Pa tym paznajom, što my prabyvajem u im, a jon u nas, što Ducha svajho nam daŭ. I my bačyli i śviedčym, što Ajciec pasłaŭ svajho Syna, jak Zbaŭcu śvietu. Chtobniebudź vyznaŭ, što Jezus jość Synam Božym, — Boh u im prabyvaje, a jon u Bohu. I my paznali i ŭvieryli lubovi, jakuju Boh maje ŭ nas. Boh jość luboŭ. A chto prabyvaje ŭ lubovi, u Bohu prabyvaje, a Boh u im. U tym daskanalnaja luboŭ Božaja ŭ nas, kab my mieli samapeŭnaść u dzień sudny, bo jak jon jość, taksama i my jość na hetym śviecie. Strachu niamašaka ŭ lubovi, ale daskanalnaja luboŭ honić proč strach, bo ŭ strachu jość mučeńnie, i chto baicca, nia jość daskanalny ŭ lubovi. Voś-ža lu-
