NA II NIADZIELU PA VIALIKADNI.
I.
Darahija, Chrystus ciarpieŭ za nas, dajučy vam prykład, kab išli vy ŭ ślady jaho: toj, katory hrechu nia ŭčyniŭ i nia było zdrady ŭ vusnach jahonych, katory nie praklinaŭ, kali jaho praklinali, nie hraziŭ, kali ciarpieŭ, ale paddaŭsia tamu, jaki niespraviadliva jaho sudziŭ, katory hrachi našyja sam zanios na ciele svaim na dreva, kab my, pamioršy dla hrachoŭ, žyli dla spraviadlivaści, ranami katoraha my azdaroŭleny. Bo vy byli jak aviečki błudnyja, ale ciapier vy naviernienyja da pastyra i biskupa duš vašych.
(1 Piotr 2, 21—25).
II.
U heny čas skazaŭ Jezus faryzejam: ja jość dobry pastyr. Dobry pastyr žyćcio svajo kładzie za aviečki svaje. A najmit i katory nia jość pastyram i katoraha aviečki nie svaje, kali vidzić nadychodziačaha vaŭka, kidaje aviečki i ŭciakaje, a voŭk chvataje i razhaniaje aviečki, najmit-ža ŭciakaje, bo jon najmit i nia dbaje ab aviečkach. Ja jość pastyr dobry i znaju svaje i jany mianie znajuć. Jak znaje mianie Ajciec, i ja znaju Ajca
