paściŭ sorak dzion i sorak nočaŭ, pačuŭ hoład. I prystupiŭšy spakuśnik, skazaŭ jamu: kali ty Syn Božy, skažy, kab hetyja kamieńni stalisia chlebam. Jon adkazvajučy havaryŭ: napisana jość: nie adnym chlebam žyvie čałaviek, ale ŭsiakim słovam, što vychodzić z vusnaŭ Božych. Tady ŭziaŭ jaho djabał u śviaty horad i pastaviŭ jaho na viersie śviatyni i skazaŭ jamu: kali ty Syn Božy, kińsia ŭniz, bo jość napisana, što aniołam svaim zahadaŭ ab tabie i na rukach paniasuć ciabie, kab ty prypadkam nia ŭdaryŭ ab kamień nahi svajej. Kaža jamu Jezus: tak-ža napisana: nia budzieš pakusić Pana Boha tvajho. Uznoŭ uziaŭ jaho djabał na haru vielmi vysokuju i pakazaŭ jamu ŭsie carstvy śvietu i ich słavu i skazaŭ jamu: heta ŭsio tabie dam, kali ŭpaŭšy pakłonišsia mnie. Tady kaža jamu Jezus: adyjdzi, šatan! Bo jość napisana: Panu Bohu tvajmu kłaniacca i jamu adnamu słužyć budzieš. Tady pakinuŭ jaho djabał, a voś anioły prystupili i słužyli jamu.
(Mat. 4, 1—12).
