I skazaŭ jej anioł: nia bojsia, Maryja, bo znajšła ty łasku ŭ Boha: voś pačnieš u łonie i narodziš syna i nazavieš imia jaho Jezus. Jon budzie vialiki i Synam Najvyšejšaha zvany budzie i daść jamu Pan Boh stalicu Davida ajca jaho i budzie vaładaryć u domie Jakubavym na vieki, a vaładarstvu jaho nia budzie kanca. A Maryja skazała aniołu: jak-ža heta staniecca, kali ja muža nia znaju? U adkaz skazaŭ jej anioł: Duch Śviaty zyjdzie na ciabie i siła Najvyšejšaha achinie ciabie. Dziela hetaha i toje, što narodzicca z ciabie śviatoje, budzie nazvana Synam Božym. A voś Alžbieta, svajačka tvaja, i jana pačała syna ŭ starasci svajej: i hety šosty miesiac tej, katoraja zaviecca niapłodnaj, bo ŭ Boha nivodnaje słova nia budzie niemahčymym. I skazała Maryja: voś ja słuha Pana, niachaj mnie staniecca pavodle słova tvajho.
(Łuk. 1, 26—38).
