chto panizie siabie, jak hetaje dzicia, toj bolšy ŭ vaładarstvie niabiesnym. I chto pryniaŭ-by adno takoje dzicia ŭ imia majo, mianie pryjmaje. A chto zhoršyŭ-by adnaho z hetych małych, katoryja ŭ mianie vierać, lepš jamu, kab kamień młynavy začapić na šyju jaho i ŭtapić u hłybini mora. Biada śvietu dziela zharšeńnia: bo zharšeńni, musiać pryjści, adnak biada tamu čałavieku, praz katoraha zharšeńni prychodziać. Kali-ž ruka tvaja, abo naha tvaja horšyć ciabie, adatni jaje i adkiń ad siabie: lepš tabie ŭvajści ŭ žyćcio biaz ruki, abo kulhavym, jak, majučy abiedźvie ruki, abo abiedźvie nahi, być ukinutym u vahoń viečny. I kali voka tvajo horšyć ciabie, vyrvi jaho i adkiń ad siabie: lepš tabie ŭvajści ŭ žyćcio z adnym vokam, jak, majučy dvoje vačej, być ukinutym u vahnistaje piekła. Hladziecie, kab nie pahardžali nivodnym z hetych małych, bo ja vam kažu, što anioły ich u niebie zaŭsiody bačać voblik ajca majho, katory jość u niebie.
(Mat. 18, 1—10).
