II.
U heny čas, kali Jan pačuŭ u vastrozie ab čynach Chrystusa, pasłaŭ dvuch svaich vučniaŭ i skazaŭ jamu: ci ty toj, što maje pryjści, ci inšaha nam čakać? I skazaŭ im Jezus u adkaz: idzicie i daniasicie Janu, što vy čuli i bačyli. Ślapyja bačać, kulhavyja chodziać, prakažanyja ačyščajucca, hłuchija čujuć, pamioršyja ŭvaskrasajuć, ubohim apaviaščajuć Evaneliju i bahasłaŭleny, chto z mianie nia zhoršycca. A kali jany adyjšli, pačaŭ Jezus ab Janie kazać da narodu: što vyjšli vy na
pustyniu bačyć? traścinu, vietram kałychanuju?
Što-ž vyjšli vy bačyć? čałavieka, u miakkuju adziežu apranutaha? Voś tyja, što ŭ miakkuju apranajucca adziežu, u carskich damoch znachodziacca. Dy što vyjšli vy bačyć? praroka? Tak, kažu vam, i bolš jak praroka. Bo jon toj, ab jakim napisana: voś ja pasyłaju anioła majho pierad voblikam tvaim, jaki pryhatuje darohu tvaju pierad taboju.
(Mat. 11, 2—10).
