Hety Jezus, katory ŭziaty ad vas u nieba, tak pryjdzie, jak vy jaho bačyli idučaha ŭ nieba.
(Ap. Dz. 1, 1—11).
II.
U heny čas zjaviŭsia Jezus adzinaccaciom vučniam, siadziačym za stałom, vyhavaryvaŭ ichniaje niedavierstva i zakamianiełaść serca, bo nie pavieryli tym, što vidzieli jaho ŭskrosšym. I skazaŭ im: idzicie pa ŭsim śviecie i apaviaščajcie Evaneliju ŭsiamu stvareńniu. Chto ŭvieryć i achryścicca, budzie zbaŭleny, a chto nia ŭvieryć — budzie asudžany. A z tymi, što ŭvierać, buduć takija znaki: maim imiem buduć vyhaniać djabłaŭ, buduć havaryć novymi movami, vužoŭ buduć brać i choć-by što śmiarotnaje pili, nia budzie im škodzić; na chvorych uzłožać ruki i ačuniajuć. A Pan Jezus, paśla taho, jak havaryŭ da ich, uziaty jość u nieba i siadzić pravaruč Boha. Jany-ž, pajšoŭšy apaviaščali ŭsiudy, a Pan pamahaŭ i ŭćviardžaŭ movu cudami, jakija išli ŭ śled za imi.
(Mar. 16, 14—20).
