NA DZIEŃ ŚV. SIAMJI.
I.
Braty, jak vybrancy Božyja, śviatyja i ŭlubionyja, pryadzieńciesia ŭ litaść sardečnuju, dabratu, pakoru, łahodnaść, ciarplivaść, adny adnych znosiačy i prabačajučy sabie, kali chto maje na kaho skarhu: jak i Pan daravaŭ vam, tak i vy. A nad usio hetaje miejcie miłaść, jakaja jość vuzłom daskanalnaści. I supakoj Chrystusa niachaj panuje ŭ sarcoch vašych, da jakoha vy i — paklikany ŭ vadnym ciele i ŭdziačny budźcie. Niachaj słova Chrystusa žyvie ŭ vas poŭna, kab vy adny adnych vučyli z usiej mudraściaj i napaminali, piajučy ŭ łascy Bohu psalmy, hymny i pieśni duchoŭnyja ŭ sarcoch vašych. Usio, što tolki robicie słovam, abo čynam, usio ŭ imia Pana Jezusa Chrystusa, dziakujučy praz jaho Bohu i Ajcu.
(Kalas. 3, 12—17).
II.
Kali Jezusu było dvanaccać hadoŭ, pajšli jany ŭ Jeruzalim pavodle zvyčaju na śviata, a pa śviacie, kali jany varočalisia, chłopcyk Jezus astaŭsia ŭ Jeruzalimie, ab čym baćki jaho nia viedali. A dumajučy, što jon jość u hramadzie, uvajšli
