NA TRY KARALI.
I.
Ustań, Jeruzalim, aśviacisia, bo pryjšło śviatło tvajo i słava Pana ŭzyjšła nad taboj. Bo voś ciemra pakryvaje ziamlu i tuman narody; ale nad taboj uzyjdzie Pan i słava jahonaja nad taboj budzie vidomaj. I buduć chadzić narody ŭ śviatle tvaim i karali ŭ jasnaści pachodžańnia tvajho. Padyjmi kruhom vočy svaje i pahladzi: usie jany sabralisia, pryjšli da ciabie; syny tvaje zdaloku pryjduć i dočki tvaje z boku paŭstanuć. Tady ŭvidziš i ŭ dastatku budzieš, zadzivicca i rasšyrycca serca tvajo, kali źvierniecca da ciabie mnohaść mora, siła narodaŭ pryjdzie da ciabie. Mnostva viarbludoŭ pakryje ciabie, viarbludy žvavyja z Madjanu i Efy, usie z Saby pryjduć, prynosiačy zołata i kadziła i chvału Bohu abviaščajučy.
(Iz. 60, 1—6).
II.
Kali Jezus naradziŭsia ŭ Betlejemie Judejskim, za karala Herada, voś mudracy z uschodu pryjšli ŭ Jeruzalim i skazali: dzie jość toj, što naradziŭsia karol Judejski? Bo my bačyli zorku jahonu na ŭschodzie i pryjšli pakłanicca jamu. Ka-
