kaja była ŭciažku. I kali jany tam byli, nadyjšoŭ jej čas radzić. I radziła syna svajho piervarodnaha, spaviła jaho ŭ pialonki i pałažyła ŭ žołabie, bo nia było im miesca ŭ zajeździe. Byli-ž u tej vakolicy pastuchi, jakija vartavali ŭ nočy stadu svaju. I voś anioł Pana zjaviŭsia pry ich i jasnaść Božaja aśviaciła ich, čaho jany mocna pierapałochalisia. I skazaŭ im anioł: nia bojciesia, bo voś abviaščaju ja vam vialikuju radaść, jakaja budzie dla ŭsiaho narodu: bo siańnia ŭ mieście Davida naradziŭsia vam Zbaŭca, katory jość Chrystusam Panam. I voś vam znak: znojdziecie dzicia, spavitaje ŭ pialonki i pałožanaje ŭ žołabie. I raptam źjaviłasia z aniołam mnostva duchaŭ niabiesnych, jakija słavili Boha i kazali: chvała na vyšynie Bohu, a na ziamli supakoj ludziam dobraje voli.
(Łuk. 2, 1—14).
Na druhuju Imšu śv.
I.
Darahi, akazałasia łaskavaść i čałaviekalubaść Zbaŭcy našaha Boha: nia dziela čynaŭ spraviadlivaści, katorych my dakanali, ale pavodle svajho miłaserdzia zbaviŭ nas praz kupielu adradžeńnia i abnaŭleńnia Ducha Sviatoha, katoraha vyliŭ na nas ščodra praz Jezusa Chrystusa, Zbaŭcu našaha, kab my ŭspraviadliŭlenyja jahonaj łaskaj, pavodle nadziei stalisia naslednikami žyćcia viečnaha ŭ Chrystusie Jezusie Panu našym.
(Cit. 3, 4—7).
