štoniebudź z svajho domu, a jakija na poli — niachaj nie varočajucca, kab uziać svaju vopratku. A biada ciažarnym i kormiačym u henyja dni. Dyk maleciesia, kab nia vypała ŭciakańnie vaša zimoj, abo ŭ subotu. Bo budzie tady vialikaja biada, jakoj nia było ad pačatku śvietu až dahetul i nia budzie. I kali-b nia byli skaročany henyja dni, nia vytryvaŭ-by nijaki čałaviek, ale dziela vybranych buduć skaročany henyja dni. Tady, kali-b vam chto skazaŭ: voś tut jość Chrystus, abo tam — nia viercie. Bo paŭstanuć falšyvyja Chrystusy i falšyvyja praroki i buduć rabić vialikija znaki i dzivy, tak kab navat vybranyja pabłudzili, kali-b heta było mahčyma. Voś ja napierad skazaŭ vam. Dyk kali-b vam havaryli: voś u pustyni jość — nia vychodździe, voś u pakojach — nia viercie. Bo jak małanka vychodzić z Uschodu i zjaŭlajecca až na Zachadzie, tak budzie i z prychodam Syna čałaviečaha. Usiudy, dzie budzie trup, tam i arły źbiarucca. A zaraz pa biadzie henych dzion sonca zaćmicca i miesiac nia daść svajho śviatła, i zory buduć padać z nieba, i siły niabiesnyja zrušacca. I tahdy na niebie źjavicca znak Syna čałaviečaha i tahdy zapłačuć usie narody ziamli i ŭbačać Syna čałaviečaha, prychodziačaha ŭ vabłokach niabiesnych z vialikaj mocaj i słavaj. I pašle aniołaŭ svaich z truboj i vialikim hołasam i źbiaruć vybranych jaho z čatyroch viatroŭ, ad kraju nieba až da kraju jaho. Ad fihovaha-ž dreva vučeciesia padabienstva: kali ŭžo jahonaja halina robicca miakkaj i raspuskajecca, viedajecie, što blizka jość leta. Tak i vy, kali ŭbačycie
