Duchi Čornaha Boru — Žalnuju my pieś-
[niu zawodzim,
Naš śpieŭ ad žurby i hłumleńnia —
Bo my bieznadziejnaść znachodzim,
Hdzie ruń, hdzie rasćwietu natchnieńnie.
My duchi upadku ŭ niawoli,
Zor božy nia nam sudzić treba,
A tym, chto umieje pawoli
Dajści až rusalnaha nieba.
Pakuta pa tym, što sumniliś,
Choć možna było datrywaci —
Nikoli na žal nie zdabyliś
I možam my tolki psawaci.
Zastrašyć kaho u darozie,
Kab mety nia moh jon dabicca,
My sieli na bytu parozie,
Ni złom, ni dabrom nam sycicca.
Miž boru staroha źwiarami
Kazaŭ nam Dažboh miejsca mieci,
Dzialicca pakuty ślazami,
Až wiera paŭstanie na świecie.
Chor — Wialij sławaj Dažboža, —
Zor naš blesk Twoj trywoža
U im čytajem tajnicu prabytu —
Dzień sławy!
Paŭstawańnie ŭsieświetu —
Wiaśnie radaść, žar letu —
Twajej łaskaj usio addychaje —
Dzień sławy!
I ludzkaja ziamlica —
Świetawida imhlica —
