XI. Adnosiny K. Swajaka da pryropy.
Hałoŭnym faktaram tworstwa Swajaka, jak bačym, źjaŭlajucca asabistyja pieražywańni i filozafična-relihijnaja dumka ŭ aświatleńni chryścijanskim. U światle hetaj wysokaj ideolohičnaj dumki buduje jon biełaruskuju ideolohiju ŭ halinie nacyjanalnaj i socyjalnaj. Ale nie zabywajmo ani na chwilinu, što Swajak nia tolki filozaf, ale jon i paet razam i jakoha elementu filozofskaha ci poetyckaha bolš u jahonym tworstwie wykaža z časam biesstaronnaja krytyka. Woś-ža swoj paetycki talent Swajak wykazaŭ nia tolki ŭ halinie relihijnaj, narodnaj i socyjalnaj, ale tak-ža ŭ halinie adčućcia krasy pryrody i biełaruskaha bytu.
Praŭda, jak my ŭžo skazali wyšej, Swajak ― heta piaśniar krasy nie dla samaj krasy, ale heta piaśniar krasy dziela jašče niejkaj wyšejšaj, bolš hłybokaj i ahulnaj mety. Dziela hetaha ŭ tworstwie Swajaka samastojnaha miesca dla pryrody badaj nie spatykajem całkom: apisańnie ŭ jaho pryrody i jaje krasy spatykajem u jaho jak-by mimachodam, jak-by ŭplecienaje ŭ niewialikaj miery ŭ tworstwa jaho pryncypowaje relihijna-narodna-socyjalnaje, spatykajem u Swajaka apisańnie pryrody, jak-by ilustracyju hetych jaho asnaŭnych metaŭ, jak-by prykład, uzor urešcie.
|
Jak adarwany ad hrudziej dziacina, |
