haniać pa rajstoch i atrymaŭšy zapamohu z dwara, hdzie wiek swoj byŭ łoŭčym, pastanawiŭ mianie addać „u nawuku“.
U 1905 h. ja končyŭ miestawuju škołu ŭ Świancianach: u hodzie pieršaj rasiejskaj rewalucyi, kali zdaryłasia wažkaja pieraacenka hramadzkich wartaściaŭ. Ideałam maich dobrych rodzičaŭ było widzieć mianie ŭ duchoŭnym stanie. Ja pajšoŭ pa linii žyćcia, jakaja mnie zdawałasia najpraściejšaj i jakaja była zdaŭna ŭ matčynych snach. Dapoŭniŭšy čaćwiertuju klasu ekzaminam u Pietrahradzie ŭ 1907 h., ja jak wosiemnaccaciletni maładzik byŭ užo ŭ Seminaryi Duchoŭnaj u Wilni. Hod 1906 i 7 pražywaŭ ja ŭ Wilni jak aspirant i tady paznaŭsia z biełaruskaj pracaj („Naša Niwa“).
Praz try hady seminarskich studyjaŭ ja pracawaŭ nia pomniačy ab Božym świecie, až na čaćwiertym ciažki seminarski system złamiŭ mianie: ja musiŭ wyjechać u hory, kab ratawać swajo zdaroŭje. U hetym časie addaŭ ja ŭ redakcyju „Biełarusa“ pieršyja swaje twory („Prad Boham“)[1] i pačaŭ adtul pracu ŭ rozwitku biełaruskaj narodnaj ideolohii.
Prabyŭ zimu 1912 i 1913 h. u Zakapanym i z hetaj pryčyny tolki wiasnoj 1915 h. wyświaciŭsia na ksiandza ŭ Pietrahradzie z ruk biskupa Cieplaka.
Pieršy moj wikaryjat byŭ u Kamajach, Świanc. paw. Za miesiac pa pryjeździe tudy pryšla niamieckaja akupacyja. Pabyt moj akazaŭsia tam lišnim. Ja prabywaŭ tady ceły hod u swajej rodnaj parafii Kluščanach, hdzie družyŭ z moładziaj, jakaja rwałasia da nowaha žyćcia.
Adtul naznačany ja byŭ wikarym u Kary-
- ↑ „Biełarus“ Nr. 28, 1913 h.
