P. Što treba rabić, jak ksiondz dajeć razhrašeńnie?
A. Treba, stojučy na kaleniach, bicca ŭ hrudzi, haworučy: „Bože, budź litaściwy nadamnoju hrešnym“.
P. Što treba rabić, jak dasca znak adyjści?
A. Treba adyjści na bok i padziakować Bohu za adpuščeńnie hrachoŭ.
P. Jak možna nie skazać hrechu na spowiedzi?
A. Dwajaka: sumyśle i niesumyśle.
P. Kali heta budzić sumyśle nie skazano?
A. Tady, kali chto nia dobra pryhatoŭlajecca da spowiedzi i dziele hetaho nie skažeć jakoho hrechu i kali chto saromicca abo bajicca skazać.
P. Ci spowiedź budzieć wažna, kali chto sumyśle nie skažeć jakoho hrechu?
A. Kali chto sumyśle nie skažeć na spowiedzi hrechu śmiartelnaho, spowiedź jaho budzieć niewažna.
P. Što treba rabić, kali spowiedź była niewažna?
A. Treba znoŭ wyspowiedacca z tych samych hrachoŭ, z katorych spowiedanasia na niewažnaj spowiedzi.
P. A kali heta budzieć niesumyśle nie skazano?
A. Niesumyśle nie skazano heta budzieć tady, kali chto, dobra pryhatoŭlajučysia da spowiedzi, zabudzicca skazać.
P. Što treba rabić, kali prypomnicca hrech śmiartelny, katory niesumyśle nie skazano?
P. Treba tolki hety hrech na druhoj spowiedzi skazać, bo spowiedź była wažna.
A. Što my dastajom praz razhrašeńnie?
