Hetmanu Radziwiłłu, za jaho starańnie kala ŭspakajeńnia paŭstańnia na Biełarusi, sejm addaŭ na wiečnyje časy Newel i Siebiež z wakolicami.
Pryjmajučy pad swaju ŭłaść kazakoŭ, Maskoŭski Car Aleksiej Michajłowič dobra razumieŭ, što Polšča biez wajny nie pryznaje jaho prawoŭ na Ukrajnu; woś, kab prymusić ich da hetaho, jon sam pieršy wyjšoŭ proci ich z ahramadnym, blizka dwuchsottysiačnym wojskam. Wojsko hetaje było razdzieleno na čatyry čaści: hłaŭnyje siły — pad kirunkam samoha Cara — išli k Smalensku; druhaja čaść — pad kirunkam Šeremieciewa — pasuwałasia pa-uz Dźwińniu k Połacku praz usiu ciapierešniuju Witebskuju huberniu; trejciaja — pad kirunkam Trubieckoha — išła na Mohiloŭ, a kazaki puścilisia ŭ zadnieproŭskije biełaruskije ziemli.
Car Aleksiej Michałowič.
6 traŭnia (maja) 1654 hodu carskaje wojsko prystupiło k Smalensku, katory, začyniŭšysia, nažydaŭ niepryjaciela. Horad byŭ dobra ŭmacawany i mieŭ paddastatkam usiakich zapasoŭ, — jak wajennych tak i charčoŭ, — dyk moh doŭhi čas trymacca, tym bolš, što ŭ horadzie było, aprača 4 tysiačaŭ šlachockaho wojska ješče dźwie tysiačy niemieckaj artyleryi z harmatami, nad katorymi staršym byŭ praktyčny wajaka niemiec Wilhelm Korf, — dy ješče šmat mieščanskaho wojska — tak zwanaj „smalenskaj družyny“. Aleksiej Michajłowič chutka ŭciamiŭ, što horad uziać siłaj trudna, dyk pačaŭ prabawać inšych daroh. Smalenskim Wajewodaj pad toj čas byŭ Pilip Obuchowič, če-
