Jahajło Połack addaŭ Skirhajle i, kab bolej pryciahnuć Skirhajłu k sabie, pačaŭ — s kryŭdaj dla inšych bratoŭ swaich — nadzielać jaho ŭsio nowymi ziemlami i ŭ kancy zrabiŭ jaho Wialikim kniaziem Litoŭska-Ruskim. Heta raźsiardziło druhich jahajłowych bratoŭ, a bolš za ŭsio daniało Witoŭta, katory ŭ 1392 hadu patrapiŭ siłaj zawaładzieć Wilniaj i Wialikakniažeckim pasadam. Jahajło zmahacca z im tady nia mieŭ siły i prystaŭ na zhodu.
Wialiki kniaź Witoŭt.
Witoŭt byŭ unukam Hiedymina, a synam Kiejstuta. Wajennaj štuki wučyŭsia jon u swajho baćki Kiejstuta, najlepšaho ŭ tyje časy wajaki. Witoŭt byŭ wielmi zdolny i śmieły palityk. Kali Jahajło wienčaŭsia z Jadwihaj, usio było za tym, što wialikim kniaziem Litoŭska-Ruskim budzie nie chto inšy, jak Witoŭt. Tym časam rachunki abmylili. Jahajło Witoŭta pakinuŭ u staranie. Witoŭt tymčasam rabiŭ sabie pryjacieloŭ u druhich hasudarstwach, wydaŭ dačku swaju Nastasiu za Maskoŭskaho kniazia Wasila Dźmitrowiča; zazwaŭ u pomač kryžakoŭ. Kali Jahajło pierekanaŭsia, što zmahacca z Witoŭtam nie zdaleje, i jany pamirylisia, to Witoŭt žedaŭ karanawacca na Litoŭska-Ruskaho kniazia.
U 1392 hadu, ŭ Wilni ŭ katedralnym kaściele jon karanawaŭsia. Witoŭt atrymaŭ prawy niezaležnaho kniazia i ličyŭsia pad apiekaj karala. Witoŭt mieŭ tady 48 hadoŭ. Pałažeńnie kraju było niezawidnaje: z adnej starany cisnuli kraj kryžaki, z druhoj tatary, a ŭ samym kraju išli wiečnyje swarki i zwadki udzielnych kniazioŭ. Witoŭtu treba było supakoić kryžakoŭ i tataroŭ, źništožyć udzielnych
