zwyčajnych naśledkoŭ samawolstwa i samoŭpraŭstwa asobnych ludziej. Ale tolki što pačali haicca daŭnyje rany, kali iznoŭ u hetaj staronce pačalisia swarki i wojny.
Olhierd pierad śmierćciu (1377 h.) addaŭ synom swaim udzieły: Symonu — kniažstwo Mścisłaŭskaje, Jahajle — Witebskaje, Dźmitru Korybutu — Druckaje, Nowahrudzkaje i Lidzkaje. U Połacku kniažyŭ Andrej Olhierdowič. Wiedama, kniazi hetyje byli tolki namiestnikami wialikaho kniazia i nijakich prawoŭ nia mieli: kirawaŭ imi sam wialiki kniaź.
Piečatki kn. Kiejstuta.
Chacia Andrej Olhierdowič, kniaź Połacki, byŭ samym staršym synam Olhierda, ale naślednikam na wialikakniažecki pasad (ciapier užo ŭ Wilni) Olhierd pa prośbie žonki swajej — Juljany naznačyŭ Jahajłu. Andrej Połacki ličyŭ siabie pakryŭdženym hetym; jon nie pryznaŭ prawoŭ Jahajły na Wialikakniažecki pasad i atkrytna paŭstaŭ proci jaho. Dawiedaŭšysia, što wialiki kniaź maskoŭski — Dźmitry źbirajecca wajnoj na Litwu, jon paśpiešyŭ da jaho. Na miejsce Andreja Olhierdowiča naznačeny byŭ u Połack Andrej Harbaty, syn Kiejstuta. U hetym časie Kiejstut (brat Olhierda, dziadźka Jahajły), dawiedaŭšysia, što Jahajła tajna padmaŭlaje proci jaho kryžakoŭ, — pajšoŭ wajnoj na Wilniu, uziaŭ u niawolu Jahajłu i za karu adasłaŭ jaho ŭ Witebsk. Jahajła prysiahnuŭ, što budzie siadzieć spakojna, ale ŭ Witebsku iznoŭ pačaŭ nahawarywać kryžakoŭ, kab pamahli jamu wiarnucca na Wialikakniažecki pasad.
