skazała płaczuczy: „Panie, kab Ty byŭ tut, ni pamiorby brat moj“. I ŭsie, szto tam byli, razplakalisia. Pan Jezus zapłakaŭ takża. A ludzi hawaryli miż saboj: „Jakża Jon lubiŭ jaho“.
3. Pośla Pan Jezus paszoŭ z usimi da hrobu Lazara. Hrob zawaleny byŭ wialikim kamianiom. Pan Jezus kazaŭ pryniać kamień.
._%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D1%8E%D0%BD%D0%B0%D0%BA_17.png)
Tady Marta skazała: „Panie, użo śmiardzić, bo czatyry dni lażyć u hrobie“. Ale Pan Jezus atkazaŭ: „Ciż ja ni kazaŭ tabie, szto kali uwierysz, ŭwidzisz chwału Bożu?“ Tady adniali kamień, a Pan Jezus, padniaŭszy woczy ŭ wierch, maliŭsia. Pośla skazaŭ hromka: „Łazar, wyjdzi z hrobu!“ I Lazar zaraz wyszoŭ. Usie papużalisia i zdumielisia. Łazar byŭ abwinuty chustkami, bo hetak żydy chawali. Dyk Pan Jezus kazaŭ pazdymać z jaho chustki i paszoŭ z Panam Jezusam i siostrami da chaty.
