20. Bura na moru.
Adnaho razu Pan Jezus nawuczaŭ z łodki ludziej, katoryja stajali kala bierahu. Pośla kazaŭ wuczniam pirajechać na druhi bierah, a sam pałażyŭszysia ŭ łodce spaŭ, bo za ceły dzień namaryŭsia. Aż padniałasia wialikaja bura. Chwali kidali łodku to ŭ adzin, to ŭ druhi bok, dyk czuć użo ni tanuła.
Apostoły nadta bajalisia, ale z paczatku ni budzili Pana Jezusa. Widziuczyż, szto nima nijakaj rady, abudzili Jaho i zahamanili: „Panie, ratuj nas, bo hinim!“ Prasnuŭszysia Pan Jezus skazaŭ im: „Czaho wy baicisia, małaj wiery?“ Tady ŭstaŭszy zahadaŭ wietru i moru ŭciszycca. Jak baczysz, usio ŭspakoiłosia. Widziuczy heta, wuczni dziwilisia i hawaryli: „Chtoż heta jość, katoraho wietry i mora sluchajuć?“
21. Pan Jezus nakarmliwaić piać tysiacz ludziej.
Inszaho razu Pan Jezus byŭ na dalokaj pustyni. Paszło za Im tudy szmat ludziej, katoryja chacieli pasłuchać Jaho nawuk, a było ich kala piaci tysiacz, nia liczuczy kabiet i dziaciej. Pan Jezus nawuczaŭ aż da samaho wieczera i nichto ni padumaŭ nawat, szto niczoha ni majuć jeść. Adzin tolki chłopiec mieŭ piać pirahoŭ chleba i dźwie ryby. Pan Jezus
