Старонка:Kantyczka (1914).pdf/21

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Dyk, o moj Bože, i ciapier škaduju,
Bo ŭsiaho bolej Ciabie ja miłuju.

I chaču ščyra tak pastanawici,
Kab bolš nikoli užo nie hrašyci.

Šmat maju woli ščyra spawiedacca,
Wierna s Taboju u zhodzie trymacca.

Što učyniŭšy, ja nadzieju maju
Žyć, ahledaci Ciabie, Bože, ŭ raju.

O Bože dobry, Bože miłaściwy,
Budź majej hrešnaj dušy litaściwy.

Jak jej daŭ žyci, tak daj i zbaŭlennie,
Pomač padaj nam, ratuj ad mučeńnia.

|}