Перайсці да зместу

Старонка:Kantyczka (1914).pdf/18

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Za plačom budzieš Jaho niezdabytym,
Jak za zialeznym akawanym ščytam,
Buduć nie strašny trywoha i streły,
Jakije sieje pryhoda ŭ dzień bieły.

Šmat la ciabie tysiač hałoŭ laže,
Strašnuju siłu mieč Božy pakaže.
Zhuba napeŭna: wačami swaimi
Pomstu ubačyš nad hrešnymi ŭsimi.

Ty-ž mieŭ nadzieju ŭ Najwyšejšym Tronie,
Sto Boh łaskawy ŭsiahdy abaronie:
Ciabie nia čepie błahaja pryhoda,
K table nia zojdzie i twaju chatu škoda.

Buduć ciabie skroź wartawać anieli,
Dzie budzieš tolki — ŭ darozie, ŭ paścieli
Na rukach buduć nasić, čeławieče,
Kab dzie na kamień noh nie pakalečyŭ.