Перайсці да зместу

Старонка:Hołas dušy (1934).pdf/37

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

skanalnym uzoram čaławieka, što jadnaje ŭ sabie boskuju i ludzkuju naturu ŭ wadnej asobie Boha-čaławieka.

2. Boh, udzieržywajučy mianie pry bycie, dajeć wiečnuju trywałaść dušy majej: nieśmiarotnaść. Ad mianie zależyć — być wiečna ščaśliwym na ŭłońni Božym, abo wiečna razłučanym z metaju cełaha žyćcia majho. Sam ja žyćciom swaim zapišu siabie ŭ lik aniołaŭ, abo šatanaŭ. Tak dyktujuć nam usie abjawy Božyja i pračućcio cełaha rodu ludzkoha.

3. Što kaža ŭ hetaj sprawie rozum ludzki i Duch Božy? Čaławiek žywieć na świecie, kab dajści żyćcia Božaha. Patoje Boh stwaryŭ i aniołaŭ, daŭšy im čas proby. Tolki im u adwiečnaj Prazornaści swajej nia daŭ pa ŭpad-