Гэта старонка не была вычытаная
Dziŭny Ty, o Boža, i u traŭcy polnaj,
U kožnaj raścinie, i ŭ krascy pryhožaj,
Dziŭny u twareńni tak strojnaha
świetu, —
Ty daješ pahodu i pryhožaść letu.
Ja dziŭlusia Tabie ŭ dušy majej
Boža —
Dzie ŭsieńka zakryta dla złosnaha
woka —
Žyćcio dzie asobna — a Ty jaho, Boža,
Haduješ łaskawa, tajomna, hłyboka.
Najbolej dziŭlusia Tabie ja, Prad-
wiečny,
Što Ty u natury swajej bieskaniečny:
Choć usio zahinie — świet pačniec-
ca nowy —
Ty Wiečnatrywały — wiečny Twaje
Słowy.
|}
V. Chryste, widziš majo serca.
Chryste, widziš majo serca, |