Перайсці да зместу

Старонка:Hołas dušy (1934).pdf/283

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Dziŭny Ty, o Boža, i u traŭcy polnaj,
U kožnaj raścinie, i ŭ krascy pryhožaj,
Dziŭny u twareńni tak strojnaha
świetu, —
Ty daješ pahodu i pryhožaść letu.

Ja dziŭlusia Tabie ŭ dušy majej
Boža —
Dzie ŭsieńka zakryta dla złosnaha
woka —
Žyćcio dzie asobna — a Ty jaho, Boža,
Haduješ łaskawa, tajomna, hłyboka.

Najbolej dziŭlusia Tabie ja, Prad-
wiečny,
Što Ty u natury swajej bieskaniečny:
Choć usio zahinie — świet pačniec-
ca nowy —
Ty Wiečnatrywały — wiečny Twaje
Słowy.

|}

V. Chryste, widziš majo serca.

Chryste, widziš majo serca,
Majej tajnicu dušy:
Tabie žaluś ŭ paniawiercy,
Maje ślozy asušy.