Гэта старонка не была вычытаная
Afiara čystaja, bo wialikaje jość Imia majo mižy narodaŭ — kaža Boh”. Słowy hety praroka Malachija najwyraźliwiej tasujucca da času chryścijanstwa. I sapraŭdy, ad času Wybaŭleńnia ziamla cełaja jość światyniaj, u katoraj adbywajecca zaŭsiody Afiara Kalwaryi, ŭznoŭlenaja praz tysiačy afiarnikaŭ na čeść Najwyšejšaha. Heta afiara tak niawysłoŭna čystaja, daskanalnaja, što maje swaju wartaść nawat tady, kali spraŭlajuć jaje ruki niahodnyja. Jezus stanowicca na miesca ludziej hrešnych, kab addać Bohu čeść naležnuju Jaho Majestatu i wymalić jaho miłaściwaść. Imša świataja zależyć na słowach konsekracyi, Afiara świataja na aŭtary jość tej samaj Afiaraj, katoraja adbyłasia raz u Wialikuju Piatnicu na Kalwaryi. Cełaja roź-
