Ab św. Piotry Tradycyja haworyć, što jon, pakinuŭšy Jeruzalim, praz niejki čas prabywaŭ u Antyochii, stalicy Syryi, potym iznou prybyŭ u Jeruzalim, dzie byŭ uziaty i pasadžany ŭ wastroh. Paśla swajho cudoŭnaha wybaŭleńnia z wastrohu, św. Piotr adprawiŭsia ŭ Rym, stalicu tahačasnaha świetu i tam załažyŭ swaju biskupskuju stalicu. U Rymie św. Piotr prabywaŭ až da swaje śmierci.
Z Rymu św. Piotr jeździŭ (kala 50 hodu) u Jeruzalim na apostalski sabor, dzie była wyniesiena pastanowa ab nieabawiazkowaści zachawańnia úsich Majsiejewych abradaŭ. Potym iznoŭ wiarnuŭsia ŭ Rym, adkul napisaŭ dwa piśmy da wiernych chryścijan u M. Azii. Kali za cezara Nerana ŭźniałosia wialikaje praśledawańnie chryścijan i Piatru pačała hrazić niebiaśpieka, wiernyja daradzili jamu ŭciakać z horadu i dzie ŭ inšym biaśpiačniejšym miescy pieračakać praśled. Piotr pasłuchaŭ i adnaho dnia ranieńka rušyŭ z Rymu. Užo za horadam, Jak pakazwaje tradycyja, źjawiŭsia jamu P. Jezus, niasučy kryž. Zatrymaŭsia Piotr i pytaje: „Panie, kudy idzieš"? (Domine, quo vadis?) A P. Jezus adkazaŭ jamu: „Idu druhi raz umirać" — i źnik. Piotr zrazumieŭ, što Boh nia choča, kab jon uciakaŭ, dyk wiarnuŭsia ŭ Rym, tam u skorym časie byŭ uziaty i pasadžany ŭ turmu. Jaho asudzili na takuju samuju śmierć, jak i jaho Wučyciela J. Chrysta —na ŭkryžawańnie. Kali ŭžo mieli prybiwać jaho da kryža, jon prasiŭ kataŭ, kab jaho ŭkryžawali haławoju ŭniz, bo jon nia wart tak umirać, jak pamior Jezus Chrystus. Prośbu jaho spoŭnili i Piotr byŭ ukryžawany ŭniz haławoju na Watykanskim uzhorku, dzie jaho wiernyja i pachawali. Na jahonym hrobie potym zbudawali wialiki kaścioł — bazyliku św. Piatra. Pry hetym kaściele žywuć nastupniki św. Piatra, rymskija biskupy, jakich zawiom Papiežami.
Na tuju pamiatku, što dwa najbolšyja apostały: Piotr i Pawał — razam ciarpieli i razam u adnym časie i ŭ adnym mieście pamierli, Kaścioł złučyŭ ich pamiać i ŭstanawiŭ świata abudwych apostałaŭ na dzień 29 čerwienia.
Pa św. Paŭle i św. Piotry najbolej wiedajem ab św. Janie. Św. Jan apostał žyŭ spačatku ŭ Jeruzalimie, a potym pierajechaŭ u Efez, adkul pašyraŭ misyjnuju pracu. Cezar Damicyjan wyzwaŭ jaho ŭ Rym i zahadaŭ ukinuć u kacioł z kipučym alejam. Ale kali św. Jan wyjšaŭ z hetaj proby cełym i niepaškodžanym, cezar zahadaŭ sasłać jaho na wyspu Patmos, dzie św. Jan napisaŭ Apokalipsu (Knihu abjawaŭ). Pa śmierci Damicyjana Jan waročajecca ŭ Efez i tut piša swaju ewaneliju. Św. Jan pakinuŭ pa sabie tak-ža try piśmy, jakija jon pisaŭ da kaściołaŭ u M. Azii. Dažyŭ jon da hłybokaj staraści i pamior swajej naturalnaj śmierciu, majučy kala 90 hadoŭ (pamior kala 100 hodu pa Naradž. Chrysta). Tradycyja piera-
