Św. Pawał byŭ ściaty miačom, a nie ŭkryžawany, bo prawa rymskaje zabaraniała wiešać na kryžy tych, što mieli rymskaje hramadzianstwa.
Z usich dobrych prymietaŭ św. Paŭła najbolej wydajecca jaho wialikaja enerhija ŭ pašyrańni nawuki Chrystusa, wypływajučaja z lubowi da Taho, katoraha jon kaliś tak zaŭziata praśledawaŭ. Nios jon słowa Chrystusa — Ewaneliju ŭsiudy, dzie tolki moh, siejaŭ ziernia praŭdy Božaj jak pamiž žydami, tak pamiž hrekami i rymlanami. Čuli jaho niewialikija miastečki, wio ski i harady, adzywaŭsia jon u synahohach, na placoch i na wulicach, hawaryŭ jon pierad ludźmi wolnymi i niawolnymi, pierad ciomnaj huščaj narodnaj i pierad wučonymi filozafami, pierad mudrymi hetaha świetu i pierad prastakami.
Św. Pawał byŭ niewialikaha rostu i słaby ciełam, ale byŭ mocny ducham — i hety mocny duch raznios Dobruju wiestku Chrystowu pa ŭsim świecie.
Paśla śmierci Jezusa matkaj jahonaj zaapiekawaŭsia Jan apostał, katory i ŭziaŭ jaje ŭ swoj dom. Jakoje było dalejšaje žyćcio N. Dziewy Maryi, św. Pisańnie ničoha nie haworyć. Toje, što wiedajem ab jej, wiedajem z Tradycyi abo, inakš kažučy, z taho, što wusna pierakazali apostały i wučni Jezusa swaim nastupnikam i što potym było zapisana światymi Ajcami i piśmiennikami kaścioła.
Što-ž my wiedajem ab N. Dziewie Maryi z Tradycyi abo z apostalskaha pierakazu?
Z Tradycyi my wiedajem, što N. Dziewa Maryja žyła tut na ziamli pa Ušeści swajho Syna jašče kala 15 hadoŭ i pamierła (kala 48 hodu pa Naradž. Chr.), majučy 64 hady. Hetaja Tradycyja abo wusny pierakaz, katory biare pačatak ad apostalskich časaŭ, zhodna ćwiardzić, što P. Jezus uziaŭ swaju matku Maryju razam z dušoju i ciełam da nieba.
Woś jak raskazwajuć ab jaje śmierci i ŭniebaŭziaćci: Maryja wiedała ab dni swajej śmierci i mieła śmierć lohkuju, biaz strachu i bolu kanańnia, prosta jakby zasnuła. Na jaje pachowiny sabralisia apostały i pachawali jaje ŭ hrobie — adnak, kali jany pa niekalki dniach pryšli da hrobu, to znajšli jaho pustym, a zamiest cieła znajšli tolki kraski i ziołki. Usie zrazumieli, što Jezus źbiaroh cieła swajej matki ad sapsućcia i hnićcia i što śmierć jaje była jakby snom (Uspieńniem), z katoraha zbudziŭ jaje Syn i ŭziaŭ z ciełam da nieba. Ab hetym świedčyć zhodna usia chryścijanskaja Tradycyja.
Ale ab tym, dzie žyła N. Dziewa Maryja i dzie pamierła — my nia majem zhodnaha pierakazu. Adny pieradajuć, što N. Dziewa Maryja žyła i pamierła ŭ Jeruzalimie i nawat pakazwajuć jejny hrob kala Aliŭnaje hary (blizka hrobu P. Jezusa) i ćwiardziać, što tam jaje byli pachawali, to druhija pakazwajuć na horad Efez, jak na miesca jaje žyćcia i śmierci. Bo św. Jan spačatku prabywaŭ u Jeruzalimie, a potym pierajechaŭ u Efez - u Małuju Aziju — dzie załažyŭ siem kaściołaŭ abo chryścijanskich hminaŭ. Ci N. Dziewa Maryja
