Pawał, užo jedučy ŭ Jeruzalim, pračuwaŭ, što jaho tam čakajuć praśled i ciarpieńni. Kali ŭ darozie jamu hawaryli chryścijanie, što jaho ŭ Jeruzalimie woźmuć i wydaduć pahancam, Pawał adkazwaŭ: "Ja hatoŭ nia tolki na kajdany, ale i na śmierć za Jezusa".
Prybyŭšy ŭ Jeruzalim, Pawał adrazu pajšoŭ u światyniu, kab złažyć Bohu achwiaru, ale tut paznali jaho žydy, jakija byli pryjechaŭšy z Małoj Azii; jany pačali buntawać narod, i pakazwajučy na Paŭła kryčać: "Woś hety čaławiek usiudy pašyraje nawuku prociŭ narodu i Majsiejewaha Zakonu, jon prywioŭ siudy pahancaŭ i apahaniŭ heta miesca światoje“. Na hety kryk zrabiŭsia ruch u cełym mieście, źbiehsia adusiul narod, schwaciŭ Paŭła i, wyciahnuŭšy z światyni, chacieŭ zabić, ale u hety čas nadbieh rymski tysiačnik z wojskam i wyrwaŭ jaho z ruk natoŭpu. Ale nia puściŭ jaho na wolu, dumajučy, što maje dačynieńnia z niejkim prastupnikam, dyk zakawaŭ jaho ŭ łancuhi i tut-ža pačaŭ pytacca, u čym Pawał prawiniusia? Nia mohučy dziela kryku dawiedacca praŭdy, zahadaŭ jaho adwieści na zamak. A žydy, idučy ŭśled, z krykam damahalisia śmierci Paŭła. Sa schodaŭ, wiadučych u zamak Pawał jašče raz staraŭsia pramowić u žydoŭskaj mowie da swajho narodu, ale kali ŭspomniŭ, što P. Jezus pasłaŭ jaho da pahancaŭ, žydy pačali kryčać u wialikaj złości: "Won jaho z wobliku ziamli, jon nia wart, kab žyć" — dyk tysiačnik akružyŭ jaho wojskam i adwioŭ na zamak.
Tysiačnik nia moh zrazumieć, čaho žydy chočuć ad Paŭła i dumaŭ, što Pawał dapuściŭsia niejkaha prastupku, tolki nia choča pryznacca — dyk zahadaŭ Paŭła bičawać, kab hetakim sposabam prymusić jaho da pryznańnia. Ale žaŭniery adstupili ad Paŭla, kali Pawał dakazaŭ im, što jon rymski hramadzianin. Tahdy tysiačnik pastawiŭ Paŭła pierad sudom Wysokaj Žydoŭskaj Rady, ale i Rada nie mahła wynieści prysudu, bo pamiž saducejami i faryzejami nastupili haračyja sprečki, tak što tysiačnik musiŭ iznoŭ adwieści Paŭla na zamak.
Na druhi dzień 40 maładych žydoŭ abiacali sabie pad prysiahaj, što nia buduć jeści i pić, až pakul nie zabjuć Paŭła. Hetaja zmowa dajšła da wiedama tysiačnika, dyk jon unačy pad silnaj stražaj adasłaŭ Paŭła ŭ Cezareju, dzie prabywaŭ rymski starasta. Starasta, nia znajučy žydoŭskaha zakonu, chacieŭ Paŭła adasłać nazad u Jeruzalim na sud Wysokaj Žydoŭskaj Rady, ale Pawał, wiedajučy, čym jamu heta hrazić, adklikaŭsia (apelawaŭ) da wyšejšaha sudu i jak rymski hramadzianin, zažadaŭ, kab jaho adasłali ŭ Rym na sud cezaraŭ.
