apostałaŭ lik chryścijanaŭ uzrastaŭ wielmi šybka i heta prymusiła staršych žydoŭskich źwiarnuć na apostałaŭ bolšuju ŭwahu a nawat pačać prociŭ ich rašučy praśled. Jany wydali zahad, kab uziać usich apostałaŭ i pasadzić ich u wastroh. Zahad byů spoŭnieny i apostały apynulisia ŭ wastrozie. Ale ŭnačy aniel Božy adčyniŭ bramy wastrohu, wypuściŭ ich na wolu i zahadaŭ iści ŭ światyniu i tam wiaścić narodu nawuku, jakuju daŭ Chrystus.
Apostały hetak i zrabili ― i ŭžo ranieńka byli ŭ światyni i tam nawučali narod.
Tymčasam sabrałasia Wysokaja Rada i pasłała swaich słuh pa apostałaŭ. Słuhi pajšli. Pa niejkim časie jany waročajucca nazad i kažuć, što wastroh byŭ zamkniony i warta stajała la dźwiarej, adnak apostałaŭ tam nia było. Zdziwilisia staršyja, pačuŭšy hetyja słowy i nie mahli zrazumieć, što heta mieła značyć. Jakraz u tuju paru pryjšou niechta z horadu i skazaŭ, što apostały, katorych učory pasadzili ŭ wastroh, užo ŭ kaściele i wučać narod. Arcykapłan zahadaŭ ich prywieści - i kali jany stali pierad Wysokaj Radaj, źwiar nuŭsia da ich z takimi sławami: „My wam mocna zabaranili, kab wy nie nawučali ŭ toje imia, a wy napoŭnili Jeruzalim wašaj nawukaj i chočacie na nas ściahnuć kroŭ taho čaławieka". (Arcykapłan nia wyhawaryŭ imia „Jezus" a tolki skazaŭ „taho čaławieka").
Na hetaje Piotr i druhija apostały ćwiorda adkazali, što treba bolej słuchać Boha, jak ludziej i što jany nie pierastanuć nawučać, bo jany jość świedkami žyćcia, nawuki i śmierci swajho Pawadyra i Zbaŭcy...
Pačuŭšy taki adkaz, Sanhedryn zapaliŭsia wialikim hniewam i chacieŭ asudzić apostałaŭ na śmierć. Ale tahdy ustaŭ adzin siabra Sanhedrynu, čaławiek wučony i wielmi pawažany ŭ narodzie, na imia Hamalijel, jon zahadaŭ wywieści na niejki čas apostałaŭ i tak pramowiŭ da Rady: „Mužy Izraelskija, padumajcie dobra, što majecie rabić z hetymi ludźmi. Bo niadaŭna byŭ wystupiŭ Teodas i kazaŭ, što jon jość niešta wažnaje i byŭ sabraŭšy kala siabie da 400 čaławiek, ale byŭ zabity i ŭsie, što byli pawieryli jamu, raźbiehlisia i źhinuli. Paśla hetaha, jak rabili śpis, wystupiŭ Judaš Halilejčyk i paciahnuŭ za saboj narod, ale i hety zhinuŭ, i ŭsie, što byli prystali da jaho, raźbiehlisia. Dyk i ciapier kažu wam: pakińcie hetych ludziej i puściecie ich, bo kali heta sprawa jość ad ludziej, to sama źhinie, ale kali jana ad Boha, to nia zmožacie jaje źništožyć i ŭwažajcie, kab časam nie wajawać z Boham".
Staršyja, wysłuchaŭšy hetaje razumnaje rady, pastanawili nie karać apostałaŭ śmierciu, a tolki zahadali ŭbičawać ich. Ubičawaŭšy, jašče raz zabaranili im nawučać u imia Jezusa,
