Ducha św. my nie mahli-b bačyć, kab Jon nam nie źjawiŭsia pad jakim-kolečy wyhladam: napr. pad wyhladam hałubka abo ahnistych jazykoŭ, ale pamyłkowaj rečaj było b sudzić, što Duch św. heta toje samaje što hałubok, abo ahoń i h. d. Duch św. heta jość treciaja Asoba Najśw. Trojcy, tak jak pieršaj Asobaj jość Boh-Ajciec, druhoju Syn Božy. Ahoń aznačaje tut nia tolki światło, ale i wialikuju luboŭ Boha da rodu ludzkoha.
Adzin raz paśla Zychodu Ducha św. apostały Piotr i Jan išli ŭ Jeruzalimskuju światyniu na wiačerniuju malitwu. Pry adnej bramie siadzieŭ kulhawy čaławiek i prasiŭ ad ludziej spamohi. Jon byŭ kalekaj užo ad uradžeńnia, nie ŭładaŭ nahami, tak što jaho štodnia prynosili pad światyniu. Uhledzieŭšy Piatra i Jana, jon jak zaŭsiody praciahnuŭ ruku, prosiačy padaryć niešta. Piotr skazaŭ jamu: „Hlań na nas". Toj, dumajučy, što atrymaje niešta, hlanuŭ. Ale Piotr skazaŭ jamu: „Zołata i sierabra niama ŭ mianie, ale što maju, toje i daju tabie: u imia Jezusa Nazarenskaha ŭstań i idzi". Skazaŭšy hetaje, Piotr uziaŭ žabraka za prawuju ruku i padniaŭ jaho. I ŭ hetuju chwilinu toj kulhawy staŭ zdarowym: jaho nohi nabrali siły, jon ustaŭ i z radaści padskakwajučy pajšoŭ razam z druhimi ŭ światyniu.
Narod užo ad doŭhaha času znaŭ hetaha žabraka, usie wiedali, što jon kaleka i kožny bačyŭ, jak jon siadzieŭ pry bramie i žabrawaŭ ― dyk uhledzieŭšy jaho zdarowym, dziwilisia ŭsie i išli, kab bližej pahladzieć na hety cud. Kali hetak sabrałosia mnoha narodu i ŭsie hladzieli na apostałaŭ i žabraka, Piotr pramowiŭ: "Čamu wy dziwiciosia i čaho pryhladajeciesia da nas, jak byccam my swajej mocaj heta zrabili, što kulhawy chodzić? Boh ajcoŭ našych ussławiŭ Jezusa, Syna swajho, katoraha wy prad Piłatam wydali na ŭkryžawańnie i katory ŭstaŭ z umioršych. U imia Jezusa hety kulhawy atrymaŭ zdaroŭje, jak wy ŭsie bačycie".
Dalej Piotr zaklikaŭ narod da nawarotu i pakuty, kab byli darawany ichnyja hrachi, I na hety raz nawiarnułasia da wiery Chrystowaj kala 5-ci tysiač čaławiek.
Kali apostały jašče hawaryli, pryšli kapłany i staršyja nad światyniaj i, pačuŭšy, što apostały wučać ab Chrystowym uskrašeńni, mocna aburylisia i zahadali apostałaŭ pasadzić ciamnicu da zaŭtrašniaha dnia, bo byŭ užo wiečar.
Na zaŭtry sabrałasia Wialikaja Žydouskaja Rada (Sanhedryn), pryšli tak-ža Annaš i Kaifaš. Sudździ spytalisia ŭ apostałaŭ, jakoj uładaj i jakim prawam jany paśmieli wučyć u światyni i čynić cudy? Tahdy Piotr, natchniony Ducham św. tak pramowiŭ: "Pawadyry narodu i staršyja, słuchajcie! Niachaj wam usim budzie wiedama, što ŭ imia Pana našaha Jezusa Chrysta, katoraha wy ŭkryžawali i katoraha Boh zbudziŭ
