ryć roznymi mowami. "Što heta značyć?" - pytalisia adzin u adnaho, a inšyja naśmiechalisia, kažučy, što jany papilisia winom.
Tahdy wystupiŭ razam z adzinaccaćma apostałami Piotr i hetak pramowiŭ: „Ludzi judejskija i ŭsie, što žywiecio ŭ Jeruzalimie, niachaj wam budzie wiedama i da wušej prymiecie słowy maje. Hetyja nie pjanyja, jak wy dumajecie, bo ciapier dziewiataja hadzina ranicy. Ale tut spoŭniłasia toje, što praročyŭ Joel prarok, kažučy: "Wylju Ducha majho (kaža Boh) na ŭsiakaje cieła i praročyć buduć syny wašyja i dočki wašyja". (Joel 2-28).
„Dyk słuchajcie, ludzi izrailskija“ – zaklikaŭ dalej Piotr, wykazwajučy ŭ haračaj i natchnionaj nawucy, što Jezus Nazarenski, katoraha žydy wydali na śmierć, jość praŭdziwym Mesyjašam, abiacanym praz Boha, što heny Jezus, katory byŭ zamučany, paŭstaŭ z umioršych, uzyšoŭ u nieba i ciapier sasłaŭ na ich Ducha światoha; što hetaje ŭsio musieła stacca, kab spoŭnilisia praroctwy Staroha Zakonu i što ab hetym musić wiedać narod žydoŭski, katory jaho ŭkryžawaŭ...
Wysłuchaŭšy hetuju nawuku, mnohija hawaryli: „Što-ž nam rabić?" A Piotr adkazaŭ im: „Pakutu čyniecie i niachaj kožny z was achryścicca ŭ imia Jezusa Chrystusa na adpuščeńnie hrachoŭ wašych, to i wy atrymajecie dar Ducha światoha". Na hetyja słowy nawiarnułasia 3 tysiačy narodu i pryniało św. chrost. I heta była pieršaja parachwija chryścijanskaja abo, jak tahdy nazywali, hmina abo hramada.
Pieršyja chryścijanie słuchali apostałaŭ, dziaržalisia ichnaj nawuki, źbiralisia razam na malitwu i na łamańnie chleba (h. zn. na Imšu i Kamuniju św.)
Łamańnie chleba i supolnaje jaho pažywańnie było najważniejšaj čynnaściaj padčas nabaženstwa pieršych chryścijanaŭ. Słowy Chrystusa na Apošniaj wiačery: Heta čyniecie na maju pamiatku" - pieršyja chryścijanie wierna wypaŭniali z wialikaj achwotaj i pabožnaściaj. U pieršych chryścijanaŭ apostały byli wučycielami, kapłanami i pawadyrami.
Zychod Ducha św. mieŭ wialikaje značeńnie dla apostałaŭ i ŭsiaho pačatkawaha Kaścioła. Apostałaŭ Jon aświaciŭ, umacawaŭ ich wieru i daŭ im swaje dary; apostały, karystajučysia hetymi darami, mahli wiaścić Ewaneliju (što zn. Dobruju wiestku) pa ŭsim świecie i mahli iści na muki i śmierć. Paśla sasłańnia Ducha św. apostały pierastali być takimi bajaźliwymi, jak daŭniej byli: jany jak-by adradzilisia na dušy i hatowy byli iści na kraj świetu, nie bajučysia ni muk ni śmierci, kab tolki spoŭnić zahad Chrystusa: Idziecie i nawučajcie ŭsie narody.
Ad Siomuchi Duch św. astaŭsia ŭ Kaściele Chrystowym na zaŭsiody, aświačajučy i kirujučy im. Kožny chryścijanin atrymliwaje dary Ducha św. pry Kryžmawańni.
Pamiatku Zychodu Ducha św. abchodzim na 50-ty dzień paśla Wialikadnia. Hetyja świata zawucca jašče Zielonymi światami, bo tahdy zielanieje ŭsia pryroda, a časam zawucca i Siomuchaj, bo prypadajuć u siem tydniaŭ paśla Wialikadnia.
