da Jeruzalimu z takimi sławami: "Radujsia wielmi dačka Syjonskaja! Wykrykiwaj, dačka Jeruzalimskaja"! Woś Waładar twoj prydzie da ciabie, sprawiadliwy i Zbaŭca, jon ubohi i budzie siadzieć na maładym aśle... a waładarstwa jaho pa kaniec ziamli".
Hetaje praroctwa spoŭniłasia padčas ujezdu J. Chrysta ŭ Jeruzalim, na Wierbnuju niadzielu.
Zachar prarakawaŭ tak-ža ab tym, što Chrystus budzie pradany za 30 srebnych: „I adwažyli zapłatu za mianie 30 srebnych". Pradkazaŭ takža, što J. Chrystus budzie prabity, što pakinuć jaho jahony wučni, jak awiečki pakidajuć swajho pastyra, kali chto na jaho napadzie.
Malachij byŭ apošnim z prarokaŭ. Jon spaŭniaŭ swoj abawiazak za časaŭ Nehemija i pamior kala 410 h. pierad Chrystom. Malachij zaklikaŭ narod da wiernaści Bohu, da spaŭniańnia Jahonych prykazańniaŭ i da sprawiadliwaha žyćcia.
Z jaho praroctwaŭ ab pryšłym Mesyjašy najbolej wiedamymi jość dwa: adno - ab nowaj achwiary, jakaja maje zamianić starazakonnyja achwiary, a druhoje — ab źjaŭleńni Mesyjaša ŭ Jeruzalimskaj światyni.
"Nia prymu z ruk wašych daraŭ — kazaŭ Boh praz wusny praroka da świataraŭ žydoŭskich — bo ad uschodu sonca až da zachodu wialikaje jość Imia majo pamiž narodami, a na kožnym miescy paświačajuć majmu Imieni achwiaru čystuju". (Čystaja achwiara — heta Imša świataja).
A ab źjaŭleńni Mesyjaša ŭ Jeruzalimskaj światyni i ab jaho papiaredniku — Janie Chryścicielu Malachij hetak praročyŭ ad imia Boha: Woś ja pasyłaju anioła majho i jon pryhatowić darohu pierada mnoju, a zaraz prydzie da swajej światyni Waładar, katoraha wy šukajecie i anieł Umowy, katoraha wy chočacie".
Z śmierciaj Malachija zamoŭkli praroki. Izraelity paśla śmierci Ezdry i Malachija ŭžo wierna dziaržalisia Božaha prawa i nie paddawalisia pahanstwu. Iznoŭ-ža wobraz pryšłaha Mesyjaša ŭžo byŭ pradstaŭleny tak jasna, što kožny, chto mieŭ dobruju wolu, moh jaho paznać, jak tolki jon źjawicca.
Praroki swajo zadańnie spoŭnili: jany abaranili Izraelski narod ad pabanstwa i padrabiazna abrysawali asobu Mesyjaša jany skončyli swajo zadańnie i zamoŭkli.
Prarokaŭ u Izraelskim narodzie było mnoha, ale nia ŭsie jany pakinuli pa sabie pisanyja twory (npr. Haljaš, Jelisiej). Tych prarokaŭ, jakija pakinuli pisanyja twory, nazywajem ciapier prarokami-piśmieńnikami. Takich prarokaŭ-piśmieńnikaŭ było 16, čatyroch bolšych i dwanaccać mienšych. Bolšymi nazywajem dziela taho, što pakinuli pa sabie bolšyja knihi, a mienšymi — zatym, što pakinuli mienšyja knihi.
Da bolšych prarokaŭ naležać: Izaij. Jeremij, Ezechiel, Daniła. Da mienšych: Ozij, Amos, Joel, Abdyj, Jona, Michiej, Naum, Habakuk, Sofonij, Aggiej, Zachar i Malachij.
