chich; tahdy kulhawy budzie wyskakwać i budzie raźwiazany jazyk u niamych".
Muka Mesyjaša - Chrystusa: Jon zranieny za niahodnaść našuju, ściorty za hrachi našyja, ranami jaho my azdaroŭleny. Usie my jak awiečki pabłudzili, źwiarnuli kožny na swaju darohu, a Boh uzłažyŭ na jaho hrachi ŭsich nas. Jon achwiarawany, bo sam žadaŭ i nie adčyniŭ wusnaŭ swaich; jak awiečku pawiaduć jaho na zabićcio i jak barančyk pierad stryhučym jaho zamoŭknie i nie adčynie wusnaŭ swaich.
Chwała Chrystusa pa śmierci: „Da jaho narody buduć malicca, a hrob jaho budzie słaŭny".
Hetakimi praroctwami Izaij apisywaŭ prychod, cudy, muki i śmierć Mesyjaša-Chrystusa, katory za nas hrešnych pamior na kryžy.
Prarok Izaij pradkazwaŭ Judejam tak-ža niawolu i što car persydzki Kir aswabodzić ich z hetaj niawoli.
I nia tolki Izaij praročyŭ ab pryšłym Mesyjašy, praročyli tak-ža i inšyja judejskija proroki jak npr. Michiej, katory dakładna aznačyŭ miesca naradžeńnia Mesyjaša. Hetym miescam pawodle jahonaha praroctwa mieła być miastečka Betlejem, (katoraje daŭniej zwałasia Efrata). I tak prarok kazaŭ: A ty Betlejemie Efrata, maleńkaje ty pamiž tysiačami judejskimi; z ciabie wydzie mnie toj, katory budzie waładarom u Izraeli, a wychad jahony ad pačatku, ad dzion wiečnaści".
U hetym praroctwie haworyć prarok nia tolki ab miescy naradzinaŭ Mesyjaša, ale jašče wyjaŭlaje jaho spradwiečnaje istnawańnie, kažučy, što wychad jahony ad pačatku, ad dzion wiečnaści".
Paśla Izaija słaŭnym prarokam u Judei by Jeremij. Žyŭ jon pry apošnich karaloch Judejskich i byŭ świedkam zahuby Judejskaha karaleŭstwa. Lubiŭ jon mocna swaju baćkaŭščynu i swoj narod, bačyŭ, što narod žywie niadobra, narušaje Božyja prykazańni i zatym zaklikaŭ jaho da paprawy.
Jeremij wykidaŭ Izraelitam ichnuju niawiernaść hetakimi sławami: „Prajdziecie hreckija wyspy i pahladziecie; pašlecie ŭ dalokija krai i pryhledźciesia dobra, ci stałasia niešta padobnaje, jak u was: ci katory narod źmianiŭ swajo bostwa, choć jany (bałwany) i nia jość bostwam, a narod moj pieramianiŭ swaju sławu (Boha) na niešta bieskarysnaje".
Adnak hetyja napaminańni mała pamahali, Izraelity byli prakanany, što Boh wybranaha narodu nie paddaść u niawolu pahanym, dyk jašče winawacili Jeremija, što jon nia lubić Boha i narodu i zdradziŭ swaju baćkaŭščynu. Žadali śmierci dla jaho, bičawali i sadzili ŭ wastroh. Až narešcie pryšła Božaja kara i Judejskaje karaleŭstwa, jakoje pradziaržałasia daŭžej za Izraelskaję na pautary sotni hadoŭ, pała.
