Kali na treci dzień pryšli da Roboama staršyja, to jon adkazaŭ tak, jak jaho nawučyli rawieśniki. Pačuŭšy hetaki adkaz, dziesiać pakaleńniaŭ zbuntawalisia proci Roboama i skazali: „što my majem supolnaha z domam (dynastyjaj) Dawida? — i wybrali sabie za karala Jeroboama. Tolki dwa pakaleńni: Judy i Benjamina astalisia wiernymi Roboamu. Takim paradkam karaleŭstwa Izraelskaje padzialiłasia na dźwie čaści: karaleŭstwa Judejskaje z stalicaj Jeruzalimam i karaleŭstwa Izraelskaje sa stalicaj Samaryja. Adno lažáła na paŭdni, a druhoje na poŭnačy ziamli Kanaanu.
Kab umacawać swaju ŭładu, Jeroboam chacieŭ adciahnuć swaje 10 pakaleńniaŭ ad Jeruzalimu, asabliwa ad tamašniaj świ tyni, dyk zabaraniu swaim paddanym chadzić u Jeruzalim na świata i nabaženstwy. Pastawiŭ dla ich dwa bałwany: adnaho ŭ adnym kancy swajho karaleŭstwa — u Betel, a druhoha ŭ druhim kancy — u Dan. Pry hetym skazaŭ swaim paddanym: „Woś bahi wašyja, katoryja wywieli was z Ehiptu. Nie chadziecie bolš u Jeruzalim". Sam nawat składaŭ achwiary hetym bahom i takim sposabam prywioŭ narod da bałwachwalstwa.
A Roboam nijak nia moh zhadzicca, što ad jaho adpali 10 pakaleńniaŭ i chacieŭ wiaści wajnu z Jeroboamam, ale potym adstupiŭ ad hetaha namieru. Adnak pry ich nastupnikach wialisia doŭhija i krywawyja wojny pamiž adnej dziaržawaj i druhoj, jak adny tak i druhija pazywali časam susiednich karaloŭ na pomač i jašče bolš rujnawali krai. Biazustannyja wojny nadta abiazsilili jak adno tak i druhoje karaleŭstwa. Pamału abiedźwie čaści słaŭnaha niekali i mocnaha karaleŭstwa stali padpadać pad uładu swaich dužejšych susiedziaŭ, asabliwa Assyryi i Babilonii. Judejskaje karaleŭstwa trochi daužej pratrywała za Izraelskaje, adnak z časam i jaho spatkała takaja samaja dola, jak i Izraelskaha: spačatku zaniapad, a potym zahuba. Jak adno tak i druhoje byli zawajowany macniejšymi susiedziami.
U hetych ciažkich dla adnej i druhoj dziaržawy chwilinach Boh pasyłaje wialikich prarokaŭ, kab jany padtrymliwali wieru ŭ narodzie, zmahalisia z pahanstwam i napaminali narod nia kidać Umowy z Boham.
Aproč hetaha praroki raźwiwali dalej paniaćci ab wybranstwie Izraelskaha narodu i nawučali, što choć Izrail jość wybranym narodam, adnak Jahwe jość Boham usich narodaŭ i ŭsie narody pakliča da swajho waładarstwa, a Izraila, kali jon budzie niahodny, moža adkinuć.
Praroki dalej raźwiwali dumku ab pryšłym Mesyjašy. Wiera ŭ toje, što prydzie niekali Mesyjaš, paddzieržywała duch u narodzie i była paciechaj u niadoli. Praroki što-raz jaśniej abrysowywali asobu pryšłaha Mesyjaša, tak što wobraz jahony rabiŭsia što-raz-to jaśniejšy i paŭniejšy.
