Старонка:Dudka Biełaruskaja (1907).pdf/43

Kali hladzić chciwiec: — kwietačka, jak sonca
Zabliščala jasna, charašo biaz konca!
Strusanuǔ na chustku chciwiec kwietku heta
I lacić da chaty s kwietkaj, jak štachweta!
Ciapier chciwiec wiedaŭ usio na swiecie čysta:
Što ǔ ziamli ǔ siarodku, hdzie siła niačysta,
Jak zwiary haworuć, skul wada u rečce,
Kali što pasiejać, atkul što biarecca,
Kali budzie wiecier, maładzik nastanie,
I kamu jakoja hdzie budzie spatkanie,
Umieǔ piarakinuć siabie, ci druhoha,
Choć u što zachoče, aby nie ǔ światoha!
S skarača nadoje małaka kadušku,
Z wady zrobie wodku, z kamienia padušku;
Jak zachoče, — dochnie skacina ad woka,
Wiedaje, hdzie skarby, choćby jak hłyboka!
Znaǔ lačyć šalonych i kroǔ strymać z rany,
Zahawaryć zuby, ci wočy pahany,
Załomy u žycie zakrucić pa złości,
Ci wyżać čužyja, jak zakrucie chtości.
Taki staň dasužy, što świet zdziwawausia,
Atkul heta chciwiec rozumu nabraúsia?
Usio, usio cysta, staň wiedać, jak treba,
Tolki što nia wiedaǔ, jak zarabić chleba!
Uziaǔ jon siakieru, rydloǔku pad pachu
I idzieć u les toj biaz žadnaha strachu.
Prychodzie da miejsca, hdzie świetła mihnuła,
Štyrchanuǔ rydloǔkaj, až ziamla zdryhnuła,
Jak ludzkija hrudzi, i až zastahnała
Žałaśliwa, ciažka, jakby wot kanała!
A waǔki, miadźwiedzi, katy i sabaki,
Hadziny, rapuchi i zwiary usiaki
Kali zahalosiać, jak zakryčać ptaški,
Až chciǔcu za skuraj sypnuli muraški,