Kab niemaraść brała.
Jak slazy nia stanie,
Zacichnie ihranie, —
Kiń naŭkoła wokam,
Dyk krywawym sokam,
Nie slazoj zapłačyš,
Jak usio abačyš.
Jak krywi nia stanie,
Tahdy konču hranie!
|}
|
Wieś świet kažyć, bjeć u zwona:
„Durny mužyk, jak warona“.
Heta tyki sprawiedliwa,
Jon durniejšy ad warony,
I nia dziwa — byłob dziwa,
Kab mužyk, dy byǔ wučony.
Dyk kryčyciež, bijcie ǔ zwona:
Durny mužyk, jak warona.
Da nawuki jon nia braŭsia,
Zakasiǔsia, zaharaŭsia;
Durniam umre, jak radziǔsia,
Sam saboj durnym zrabiǔsia.
Wiedama, mużyk — chamuła, —
Ad nawuki adwiarnuła!
Dyk kryčyciež....(jak raniej).
Ciž nia dureń, mužyk heta:
Hare, sieje usio leta,
A jak pryducca dażynki,
Niama zboža ni aśminki,
A daždaǔšy na kalady,
Mužyki miakince rady.
|
