I. Pačatak drukarstwa naahuł i jaho značeńnie
Doŭha čaławiek dumaŭ ab sposabie ŭtrywaliwańnia i pašyrańnia swaich dumak, až pakul nia prydumaŭ znakaŭ, jakija nazwaŭ litarami. Hetymi litarami na roznych draŭlanych i kamiennych plitach, a paśla i na papiery staŭ jon abaznačać słowy, wyražajučyja dumki jahonyja. Ale, zdabyŭšy hety sposab zamacawać swaje dumki i padzialicca imi z inšymi, tworčy duch čaławieka na hetym nia spyniŭsia, a imknuŭsia da dalejšaha ražwićcia i da što-raz to bolšaha palepšańnia hetaha sposabu. I ničoha dziŭnaha. Lohka sabie pradstawić, jak mnoha trudoŭ wymahała pisańnie i pierapiswańnie knižak, choć-by nawat i nia husinym, a stalowym piarom, i jak dziela hetaha niamnohija mieli da knižki dostup!
Ale čaho tolki čaławiek nia pieramoža, čaho tolki nia wydumaje! Dyk pieramoh jon u kancy niawyhodu i ŭsie niedachwaty pisanaj rukoj knižki. Čaławiek dadumaŭsia, što kali wyrazać, ci adlić z jakoha metalu litary, dyk možna z ich skłaści jakija chočaš słowy i wyražeńni, a paśla možna ich lahčej, chutčej i adrazu ŭ bolšym liku adbić na papiery. Prydumaŭ čaławiek druk.
„Wydumka skłaści knižku ruchomymi čarankami — kaža praf. I. Świencicki („Počatki knihopiečatania na ziemlach Ukrainy“) i adbić z ich značny lik
