Гэта старонка не была вычытаная
Dziéuki náskara padjéli,
Pad kaściór uhrúń laciéli,
Ciérez półamia skakáć;[1]
Nia odná na biéłam liczku
Chwacíła sińcá — spadniczku
Ledź at półamia uniáć. —
Tam znou dziauczáta schłapcámi
Pamiaszálisia rukámi,
Woś drużýnka wiasiałá!
Ukrúh jółku astupíła,
Karahódam zamaniła,
I piésieńka zahułá!
„Ciérez hóraczku try sciéżaczki, — Bóże nasz!
„Iszlí tudý try dziéwaczki — Bóże nasz!
„Adná iszłá u zółacie, — —
„Druhája u aksamície, — —
„Tréciaja u rózumie; — —
„Szto u zółacie, to Maksímawa, — —
- ↑ Zwyczaj skakania przez ogień jest dla zachowania od uroków bydła.
