„Sýzieńka hałúbka! — míłaja Agátka!
Ty majá radnája — majá nianahládka!
Dóuhaż ty kazáła na siabié czakáci,
Czy báćka staróżyu — áśli złája máci? —“[1]
„Ach dóbry moj báćka! — kachánaja mátka!
Janý nia piłnújuć swajahó dziciátka;
Boh majá staróża — dyj dóbryje lúdzie,
Czásta janý káżuć szto na strásznam súdzie
Dziauczát nia raztrópnych Boh wielmi karáje,
Tak i ksiądz Dabródziej ludziéj nauczáje. —“
„Szto tabié ziaziúlka siahódnia pryśpiéła![2]
Czamúż twajó siérca tak achaładziéła? —
Sprýkryłasiaż tabié majá míłaść szczéra?
Czy atmówiu ciabié Sáuka? — cham! — psia — wiéra!“
„Hrészna paníczyku ździékawacca z Sáuki!
Jon biedny taskúje — wycier piéczki, łáuki.
Łáziaczy za mnóju — na uwieś świet hałósić,
Sztob k wiańcú snim stáła na kalénach prosić.“[3]
