Гэта старонка не была вычытаная
Nia kiermász to brátki! — rabóta dasúżna,
Nia czutnó wiasiélla — niadziélka dalóka;
Woś tam za karczmóju sabrałásia drúżna
Maładá hramádka — dziérauca hłubóka,
Pasiaród dalínka u ziémlu ukapáła,[1]
Céły stoh suchóha hallá nanasiła,[2]
Atópkami jahó kruhóm abłażýła,[3]
Sztóby paustreczáci ochwótaj kupáła! —
Záutra Iwán swiaty! — tak Dabródziej każe;[4]
Pakúl na pałáci mużyczók pryláże,
Sztóby pa rabócie krychú atpaczýć:
Woś swiacíć kupáła baćkí nas uczýli,
Użé na dalínie ahní razłażýli,
Trébaż tam zhramádaj szto Boh dau spażýć. —
„Piaczýż haspadýnka bardziej parasiátka!
Pryniasíż iz kléci pirażók dziciátka!
Nia zabúdź daczúszka landárca addáć
Szasták — dyj haréłki nalí póunu pláchu,[5]
- ↑ W dzień kupałły, w niektórych okolicach, prócz rozkładania ognia, wkopują w ziemię drzewko, w około którego młodzież pląsa korohodem.
- ↑ Hallo — cieńkie drzew gałęzie.
- ↑ Atopki — jest to obówie z kory lipowej, jakowe, gdy się zdepcze, zarzucają na dachy by dobrze wyschły, w dzień zaś kupały używają się takowe do podpalania i rozniecania kupalnego ognia.
- ↑ Kupalla przypada w wilią Ś. Jana. — Pragnącego obszerniej się dowiedzieć o tym obrzędzie odsyłamy do statystyczno-historycznego opisania powiatu Borysowskiego, przez Estachego hrabię Tyszkiewicza.
- ↑ Szastak — dziesięć groszy.
