Старонка:Ciekawyś? Przeczytaj! (1856).pdf/19

KUPAŁŁA.

I.

Woś na niebie sónca za haru zachódzić,
I cíchaju nóczku swiétu predwieszczáje,
A miésiaczka blédny z za túcz wyhladáje,
Saławiejka ulésie piésieńki razwódzić.

Haspadarý s póla badziácca da cháty,^[1]
Hóniać pred sabóju wóliki raháty,
Pastuchí skacínku u siałó shaniájuć,
Dziéuki jej wiankámi róhi prybirájuć.^[2]

U Łószyckam sialé hóman, kryk, achwóta:^[3]
Jak u wulli pszczóły — hudziáć Bóży lúdzie,
Ásli nia kiermasz tam záutrysznim dniom búdzie?
Czy jaká nachálna pryspiéta rabóta?^[4]
Móa tam wiasiélla? — czy wialíka swiáta?
A móa niadziélka nastánie baháta? —^[5]

1. Badziacca — w leką się — zmordowani snują się niepewnym krokiem.
2. W niektórych miejscach, gdzie obchodzą starodawny obrzęd kupałły, ubierają w dniu tym rogi powracającego z pola bydełka wiankami, które później, poświęciwszy, używają na okurzanie tegoż bydła, by od niego choroby i uroki odpędzić.
3. Łoszyca — majątek obywatela Eustachego Pruszynskiego, o 7 wiorst od Mińska.
4. Nachalna rabota — pilna — terminowa robota.
5. Niadzielka bahata — młodzikowa niedziela.