BURA IDZIE.
Znoŭ nawiśli ciomny chmary, Znoŭ tumany nieba kryjuć, Znoŭ pa świeci chodziać mary, Znoŭ krapczej nam wichry wyjuć.
Znoŭ nadchodzić dla nas bura Znoŭ małanki biehuć radam, Znoŭ szaleje ūsia natura, Znoū zasyple świeżym hradam!
